Als de ouder geen fysiek geweld toepast ten opzichte van het kind, is kinderpijn vaak onzichtbaar voor anderen. Passief-agressieve moeders verschijnen onder het masker van bezorgdheid voor het welzijn van kinderen. Onze lezers praten over hoe ze alleen in de volwassenheid zich realiseerden hoe wreed ze zijn opgevoed.
Zelfs als ze volwassen zijn, is het moeilijk voor ons om het in het reine te komen met het feit dat de bedoelingen van de dichtstbijzijnde persoon, zijn eigen moeder, geenszins vriendelijk zijn. Wat kan dit worden uitgedrukt?
Belachelijk maken
“Mijn hele leven geloofde mijn moeder dat ik niet iets beters verdiende,” geeft Alexey toe. – Terug op school, toen andere kinderen succes aanmoedigden, was ik verwarrend dat ik goed aan het leren was. Het was een gelegenheid om zich te herinneren dat mijn vader, met wie ze gescheiden was, een luie persoon en een verliezer, en omdat ze zichzelf had laten zien: de appel viel niet in de buurt van de appelboom.
Een paar jaar geleden nodigde hij haar uit voor een restaurant, waarna ze zich slecht voelde. Nu ik voorstel om samen te eten, vraagt hij: “En waar gaan we naar toe? Naar waar je me vergiftigde?”
“Passieve agressie suggereert altijd dat een verborgen klap wordt geslagen. Het doet ons pijn, maar we kunnen niets aan de dader presenteren, we hebben geen direct bewijs ”, zegt psycholoog Marina Meus. – Moeder kan in dergelijke gevallen zeggen dat ze gewoon een grapje heeft gemaakt.
Het is moeilijk voor een persoon die gewend is aan een afschrijvende houding, en op de volwassenheid is het moeilijk om rechtstreeks met haar te praten, omdat ze als een passieve agressor je beschuldigt van gebrek aan begripvolle begrip. En het blijkt altijd de gewonde partij te zijn, die, in reactie op zijn liefde en zorg, enkele klachten ontmoet. “.
Wantrouwen
‘Hij hielp een vriend het meubilair te bewegen, scheurde zijn rug en vertelde zijn moeder erover. Het eerste wat ze me antwoordde: “U, zoals altijd, overdrijft, kan niet zo ziek zijn, het niet uitvinden,” Artem deelt.
Een poging om iemand te dwingen te twijfelen. Veel moeders gebruiken dit in relatie tot jonge kinderen, proberen krachtig, in tegenstelling tot tranen en protesten, voeden, warme kleding aan te trekken, hem dwingen om te lijden aan misselijkheid of oververhitting. Ze overtuigen de baby dat hij het wil, begrijpt het gewoon niet.
Als het kind klaagt over de leraar in de tuin of leraar op school, geloven ze hem niet en zullen ze hem waarschijnlijk schuldig maken omdat “volwassenen beter weten”. Dus, hem het recht op zijn eigen gevoelens en verlangens wegnemen, brengt zijn moeder de extreme onzekerheid van zichzelf, die het volwassen kind naar de volwassenheid brengt.
Boycot
“Wanneer moeder iets niet leuk vond, stopte ze met praten met me,” herinnert Katerina zich. – Ik herinner me haar scherp veranderende, ontbrekende look. En mijn staat van paniek – alsof ze me voor altijd had verlaten “.
“Afwijken van de gang van communicatie is een van de meest wrede straffen”, legt de psycholoog uit. – Het ondermijnt het basisgevoel van veiligheid. “Je bent alleen, ik hoor je niet, ik zal niet helpen, ik draag geen verantwoordelijkheid voor je”, leest het kind de boodschap. Vaak blijft dit met betrekking tot volwassen kinderen: “Ik praat niet met u”, in plaats van te bespreken dat ik niet leuk vind.
Wanneer de moeder ouder wordt en nog intoleranter wordt, wordt geleerde manipulatie, waaraan niemand tegen is, steeds vaker toegepast “.
Vergelijking met anderen
“Van de kindertijd https://sildenafil-kopen.com/ heeft de moeder voortdurend een voorbeeld van andere meisjes gezet: men slaagt erin om alle kringen te bezoeken en tegelijkertijd een uitstekende student, en ik ben een lui persoon, ik moet gewoon spelen. De andere is altijd netjes gekleed en zo’n mooi, rustig meisje, en ik draag altijd en kleren zijn bij me, ”zegt Vera.
Vaak worden dergelijke opmerkingen gepresenteerd onder het mom van moederszorg en vernietigen ze ofwel elke wens om vooruit te gaan, of, integendeel, de eeuwige concurrentie in te dienen om erkenning op alle middelen te doen. Eerste moederlijke, en vervolgens – allemaal omliggende mensen.
Dergelijke methoden van onderwijs zijn een “goed” recept voor een persoon op volwassen leeftijd in afhankelijke vakbonden waar hij niet weet hoe hij gelijke relaties met partners moet opbouwen, maar als zichzelf als duidelijk erger beschouwt en probeert aandacht te verdienen en liefde te verdienen.
Opgelegde klassen
“Mam droomde altijd van een podium, maar haar ouders gaven haar niet de kans om te dansen, en op vijf gaf ze me aan het ballet”, zegt Alina. – stond erop in professionele klassen die ik niet leuk vond, leverde fysiek lijden op.
Ik huilde en vroeg om me daar niet meer mee te nemen, maar mijn moeder was sterk afgestemd om ervoor te zorgen dat de scène een kwestie van mijn leven werd. Toen ik eindelijk de kans kreeg om te beslissen en het ballet verliet, kon ze me niet lang vergeven “.
“Vaak kan het letterlijk straffen van kinderen, een moeder, zoals in het geval van een heldin, symbolisch wraak nemen op haar ouders, die haar de gelegenheid hebben ontnomen om haar favoriete bedrijf te doen. Het lijkt haar dat ze gerechtigheid herstelt, die ten koste van haar dochter leefde waar zij zelf beroofd was, – zegt Marina Mouse. -De ouder-Nartziss streeft ernaar de “winnaar” op te leiden om al zijn verdiensten in de toekomst toe te wijzen.
Moeders van kinderen met een handicap kunnen hen onderwerpen aan verhoogde ladingen, doen alsof ze proberen te ontwikkelen en socialiseren. Dit verandert zelfs in een perverse vorm van straf en kind, en deels zichzelf voor zijn geboorte. “.
Wat te doen met volwassen kinderen?
Probeer allereerst al je gevoelens hardop uit te drukken die je waarschijnlijk ontkent. Je kunt het alleen doen. Het is belangrijk om alles te zeggen, hoe agressief en wreed voor moeder ook is, het klinkt misschien. Hoogstwaarschijnlijk zal het gemakkelijker voor u worden.
Als je negatieve emoties onderdrukt, hield je jezelf in de positie van het kind. En ze vertrokken naar de moeder het recht om je steeds opnieuw te straffen. Volwassen worden, merk je dat je gelijk bent aan haar door rechten. En u kunt beslissen of u communicatie met haar wilt onderbreken of het eens bent over nieuwe regels.
Een moeder met de kenmerken van een passieve agressor wil voor iedereen zijn, ook voor zichzelf, om in een goed licht te kijken. En kiest de vorm van verborgen geweld, omdat hij in de regel bang is voor een open botsing.
“Probeer duidelijkheid te brengen in wat er gebeurt”, suggereert Marina Mayus. – Over alles rechtstreeks gesproken, maar met een rustige stem: “Waarom vergelijk je me met deze persoon? Ik ben onaangenaam om het te horen, vertel me dit alsjeblieft niet “.
Dus leer je jezelf en dwingt haar te doen wat de passieve agressor nooit wist hoe en was bang – om eerlijk in conflict te gaan en over zijn gevoelens te praten “.